ห้องสมุดโรงเรียนนวมินทราชูทิศ มัชฌิม

ช่างสำราญ

    เป็นนวนิยายที่แบ่งเป็นตอนๆโดยผู้เขียนมองเห็นว่ามนุษย์ ยังเลวร้ายเกินไป และสะท้อนให้เห็นความโอบอ้อมอารีของสังคมไทย แต่ละตอนกล่าวถึงชีวิตของคนในชุมชนโดยเริ่มเรื่องจากเด็กวัย 5 ขวบคือเด็กชาย

กำพลช่างสำราญที่ถูกทอดทิ้ง ให้อยู่ใน "ชุมชนห้องแถวคุณแม่ทองจันทร์" เพราะแม่มีชู้พ่อหอบน้องเงียบหายไป กำพลต้องกลายเป็นเด็กจรจัดเข้าบ้านโน้นออกบ้านนี้ให้เขามีผู้ปกครองหลายคนในบทท้ายได้ปิดเรื่องที่หญิงสาวที่พยามปืนกำแพงและตกมาตายส่วนกำพลเป็นไข้และรู้สึกว่าวิญญาณ

ของเขาล่องลอยไปพบหน้าใครต่อใครแต่ ยกเว้นพ่อแม่และน้องถึงแม้จะเป็นเรื่องที่น่าเศร้าแต่ผู้เขียนได้แทรกอารมณ์ขันไว้ในบ้างตอน เช่น ตอนที่กำพล เลี้ยงจิ้งหรีดไว้โดยนำชื่อครอบครัวของเขา มาตั้งชื่อจิ้งหรีดแต่เมื่อมีคนชื่อจิ้งหรีดกลับนำไปทอด และเรียกเขากินด้วย

​

เดือนวาด พิมวนา. (2546). ช่างสำราญ. พิมพ์ครั้งที่2. กรุงเทพฯ: เคล็ดไทย (895.9181ช813บ)